Ik mag dan een eenvoudige schilder zijn, maar mijn mening is er niet minder gezouten om. Mijn vrouw wilde graag een hondje voor haar verjaardag. Als trouwe echtgenoot heb ik dat weten te regelen. Een vriend van me, toevallig ook schilder handelt in kleine hondjes. Voor een prikkie kon ik een drie weken oud hondje van hem overnemen. Toen mijn vrouw jarig was, was het moment aangebroken. Het arme beestje had drie uur in een doos gezeten waar een schilder zijn kwasten in bewaard. Toen mijn vrouw de doos open maakte was ze dolgelukkig. Het eerste wat ze vroeg was of ik met het dier naar puppycursus wilde gaan. Mijn vrouw blijkt een enorme afkeer tegen puppycursus te hebben. Hoe moet een eenvoudige schilder als ik dat nou weer weten? Enfin, om madame tevreden te houden maakte ik de belofte naar puppycursus te gaan. Helaas liep het echter allemaal niet zo soepel als dat ik had gehoopt.
Tijdens de puppycursus
Je zult het niet geloven, maar er komt nog heel wat kijken bij zo’n puppycursus. Vroeger was ik al niet goed in leren (daarom ben ik ook schilder geworden) en nog altijd is dat niet mijn sterkste punt. Ik ben een man van de praktijk. Je moet een schilder gewoon niet vragen om een informatieboek te lezen. Ik kan namelijk niet eens lezen. Aan het begin van de puppycursus kregen we een boek om te bestuderen. Op het moment dat iemand mij een boek geeft gaan bij de nekharen al overeind staan. Juist doordat ik niet kan lezen maakt dit geheel voor mij vrij pijnlijk. Als je van jezelf weet dat je vroeger op school al het buitenbeetje was en vervolgens wel je passie hebt gevonden, mogen mensen hun petje afnemen. Het leven als schilder bevalt me perfect. Hele dagen ben ik met kwasten en potten verf in de weer. Ik sta lekker buiten en hoef eigenlijk niks met dieren te doen. Gelukkig is onze puppy tijdens de cursus ontsnapt. Weer een zorg minder.
